Ik heb ooit ook lesgegeven. Aan mensen, met en zonder een beperking, en heb ervaren hoe belangrijk het is om te delen en aandacht te geven. Ook heb ik ervaren dat een dier of de aanwezigheid daarvan, mensen meer zelfvertrouwen geeft, zelfbewuster kan maken en de eenzaamheid en het alleen voelen(deels) kan wegnemen.
De buitenruimte (soms te weinig) die er in de natuur en in je leefomgeving is, moet je met elkaar te delen. Soms is dit lastig, zowel voor mensen als dieren. Dat gaat niet altijd samen, dus dan moet je anticiperen op mogelijke situaties.
Als er een zeehond op het strand ligt, heeft dat dier zijn rust nodig en wil je niet dat je hond daar luidt blaffend op af rent. Als je buiten paarden tegenkomt ga je het mogelijk gevaar uit de weg. Men weet van elkaar niet of de hond paarden gewend is of dat het paard, honden gewend is. Iedereen wil zijn eigen dingen doen/ hobby’s uitoefenen, hardlopen, skaten, met kinderen wandelen, spelen en met je hond naar buiten om te spelen, wandelen of te joggen.
“Gun elkaar de ruimte” – Femina Fransman
Kinderen die rennen, met een bal spelen (geen hond gewend zijn), leuk voor een jonge hond om daar achteraan te gaan! Zo ook bij fietsers, en dan heb je dus ineens een punt van aandacht! Hoe leer ik mijn hond het anders te doen, hoe kweek ik begrip bij de mens, dat soms even wachten of stilstaan al de oplossing kan bieden.
Kinderen al jong in contact brengen met een zachtmoedige hond kan later veel onbegrip en angst voorkomen. Als je leert van elkaar, gun je elkaar de ruimte en weet je waarom je even anders moet handelen dan je normaal doet. Er is in het educatieproces geen” goed of fout” alleen het kan beter, anders, vrolijker of liefdevoller.
In deze wereld moeten wij (hondenbezitters) naar en met elkaar sociaal en begripvol zijn. Daarom is socialisatie van je hond en samendoen en ontdekken in alle leeftijdsfases uitermate belangrijk. Met respect voor elkaar en empathie kom je heel ver.
